بسم الله الرحمن الرحیم

(خطبه 199) 

   سخنرانی مولا امیرالمؤمنین حضرت علی (علیه السلام )

در آستانه ی یکی از جنگها

مردم! نماز را بر عهده گیرید ، و آن را حفظ کنید ، زیاد نماز خوانید،

و با نماز خود را به خدا نزدیک کنید .

آیا به پاسخ دوزخیان گوش فرا نمی دهید ، آن هنگام که از آنها پرسیدند :

چه چیز شما را به دوزخ کشانده است ؟

گفتند :" ما از نماز گزاران نبودیم"

همانا نماز ، گناهان را چونان برگ های پاییزی فرو می ریزد ،

و غل و زنجیر گناهان را از گردن ها می گشاید .

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم) نماز را به چشمه ی  آب گرمی که بر در سرای مردی جریان داشته باشد ، تشبیه کرد ، اگر هر شبانه روز پنج بار خود را شستشو دهد ،

هرگز چرک و آلودگی در بدن او نماند .

بسم الله الرحمن الرحیم

توجه از "وجه" گرفته شده ، یعنی وجهه ی قلب تو به هر سو و به هر مقامی که ساکن شده ، به همان سو هم گرایش و توجه دارد و تو دائم در آن مقامی حضور داری و هستی که در آن ساکن شدی و اقامت داری . لذا وجهه ی قلب تو به همان سمتی که توجه دارد ؛ حضور هم دارد . 

اگر تو به مکانی بروی که آن مکان و آن افراد ، ضد وجهه قلبی تو (ضد ارزش) باشند ، هر چند که تو علی الظاهر با آنها در آن مجلس هستی و گفتگو می کنی ، اما چون قلبت به آنها گرایش و توجه ندارد ، پس از آنها غایبی و در عالم خودت سیر می کنی .چون هم رنگ عالم تو نیستند ، ظاهرا به آنها نزدیکی و در باطن از آنها دوری !

........من در میان جمعم و دلم جای دیگر است 

کسی که با اطاعت کردن امر خدا ، به باطن و عالم درونش وارد شده ، چنین کسی ، وقتی به نماز می ایستد ؛ چون عالم نماز هم رنگ عالم درونش است ، بالفور به عالم نماز وارد می شود و با آن انس می گیرد ؛ این حضور قلب ، توجه است که گفتیم توجه انسان به آن سمتی است که در آن حضور دارد ...

لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بسم الله الرحمن الرحیم

نمازگزاری که صبح نماز خوانده و حال در ظهر می خواهد نماز بخواند ،

با هم یکی نیستند

چون نماز مقام دارد ،  معراج است

 صبح یک پله بالا رفتی و در ظهر در پله ی دومی داری نماز می خوانی 

امام (علیه السلام) می فرماید :

 کسی که راه ما را طی کند ، او از ماست

بسم الله الرحمن الرحیم

آیا شده تا به حال کسی با تو گرم حرف زدن باشه و پرنده ی خیال تو در جای دیگری در پرواز باشه و تو اصلا نه صدای او را بشنوی و نه وقتی در مورد آنچه گفته ؛ از تو نظر می خواهد ، تو چون نفهمیدی موضوع حرفش چی بود؛ به محضی که دهان باز می کنی و چیزی می گویی ، طرف فورا می فهمد که تا حالا داشت یاسین در گوش چه کسی می خواند !!

روزانه تو چند نوبت به نماز می ایستی و می گویی : " ایّاک نعبد " خدایا فقط تو را می پرستیم . اینجا پرستیدن جمع آمده ، یعنی خدایا من با تمام اعضاءو جوارح و جوانحم تنها تو را می پرستیم . دروغ بد است و بدتر ، وقتی است که طرف می داند که تو داری دروغ می گویی . این یک حرف ظاهری که نیست که تو مجبور باشی به زبان بگویی : خدایا فقط تو ! 

 بله ما تکلیف داریم نماز بخوانیم ؛ اما کدام نماز را باید خواند ؟ ! اصل نماز را وجود باید بخواند ؛ چگونه ؟     با کلیک کردن بر روی ادامه مطلب با ما همراه باشید ..

.

بسم الله الرحمن الرحیم

تو با دل باید نماز بخوانی نه با زبان !   وجود نمازگزار بر اساس رتبه ای که دارد و روحش در هر عالمی که قرار گرفته و ساکن شده ؛ در همان عالم هم نماز می خواند یعنی اگر وجهه رویش به جانب بالاست ، در نماز هم به بالا عروج می کند و از بالا تأثیر می گیرد و با این عروج به سبکی و آرامش می رسد و بعد از نماز هم این آرامش را حس می کند .

اما اگر وجهه ی رویش به پایین و به زمین است ؛ در زمین سیر می کند و ثقل می گیرد و دیگر عروج ندارد ؛ بلکه از پایین اثر می گیرد و سنگین می شود و بعد از نماز هم این سنگینی را حس می کند .

دل باید نماز بخواند نه زبان !  و عروج تو در نماز با قلب است نه با قلب صنوبری !

البته نباید فراموش کرد که زبان و اعضاء و جوارح ما هم بنا به تکلیفی که دارند باید اذکار نماز را بخوانند و با صحیح خواندن نماز ،وظیفه ی خود را به نحو احسن ادا کنند و در اینکه باید نماز را صحیح و به زبان عربی بخوانیم رازی نهفته است که فعلا از آن صحبتی نمی کنیم تا بعد ، اما باید دانست که اصل توجه دل است که در نماز تو را به عروج می رساند .

بسم الله الرحمن الرحیم

مرحوم علامه  و آقای بهجت (رضوان اللله علیه )از مرحوم آقای قاضی (ره) نقل می کردند که ایشان می فرمود :

" اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد ، مرا لعن کند " و یا فرمودند : " به صورت من تف بیندازد "

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر پله کان را وسیله ای بگیریم برای بالا رفتن ورسیدن به طبقه ای که مورد نظر تو است تا در آنجا به آرا مش برسی ، نماز را هم وسیله ای می گیریم برای بالا رفتن ورسیدن به منزلی که مرا به آرامش می رساند . حال اگر من برای رسیدن به آن طبقه ی مورد نظر که باید 100 پله را بالا روم ، دلم بخواهد فقط 50 پله را بالا روم ،یا 150 پله را  آیا به آن طبقه و مقصد مورد نظر می رسم؟

اگر کمتر از 100 پله بالا روم ، در همان پله ها حیران می مانم ومی نشینم واگر بیشتر از اندازه بالا روم ، به پشت بام می رسم وباز به مقصد نمی رسم . 

به همین ترتیب من اگر در نماز چهار رکعتی ، فقط یک رکعت آن را با حواس جمع بخوانم ، و یابا بی حواسی پنج رکعت بخوانم، این نماز اثر ونتیجه ی یک نماز چهار رکعتی را به من نمی دهد، ومرا به مقصد مورد نظر که بهشت است نمی رساند . آن نمازی مقبول است که کامل باشد و آثارش در من ظاهر شود . نمازی که بر من تاثیر مثبت نگذارد ، و برمن " تنهی عن الفحشاء " نکند، یعنی نتواند صفات رذیله را از من بگیرد و من بعد از نماز همان باشم که قبل از نماز بودم ،یعنی روح وجان من نتوانسته از نماز اثر بگیرد ، لذا نمی توانم رشد کنم و بزرگ شوم ومتعالی  شوم ، وقتی رشد نکردم و متعالی نشدم چه می شود ؟ نمی توانم به مقصدم که بهشت است برسم .